İnsan genelleme yapar, genelleme yapmayı sever. Hatta genelleme yaptığını dahi söylemeden yapar. Ben de bir genelleme yapacağım. Şimdiye kadar yaptığım gibi. İnsan ardında bir eser bırakmak ister, varlığımdan geri hoş bir seda kalsın diye umar. Nedendir bu? Ölümden sonrası inanan ve inanmayan olarak ikiye ayırırsak insanları.. (insan sınıflandırmayı sever, özellike iki sınıfa ayırmayı. sınıflandıran ve sınıflandırmayan insanlar vardır.) Ölümden sonrasına inanmayan insanlar varlığının devamını eserine devrederek orada farklı bir formda yaşamaya devam edeceğini umabilir. İnananlar ise eserinin yaşamı ve değeri süresince ölümden sonrasına fayda vereceğini ümit eder. Ben bu ikincilerdenim. (insan, kendi tasnifinde ister istemez sınıflandırmanın bir tarafındadır. İstediği kadar nesnel davrandığını söylesin)
Madem nesnel değilim, o halde öznel itiraflarda bulunayım. Girizgahın önemine inanıp, asıl konuya giremeden girizgahta kalabiliyorum. Bu da benim kusurum. Hatta girizgah, konunun kendisi haline dönüşebiliyor. Şimdi yaptığım gibi.
hayat